Christofer Luca & Bob One & Zeus
Dzien po dniu

REF. x2
Dzień po dniu
Jak w szklanym akwarium zamknięci tu
Pełni wątpliwości, pytań o klucz
Wciąż szukamy prawdy, pytając, czy już opuścił nas Bóg

[Bob One:]
Układamy szczęście swe ze sławy poklasku i kwitu
To jakby grać w jengę układając laski dynamitu
Lont płonie, to już tylko kwestia chwil
zanim nasze kwestie urwą się, gdy w końcu urwie się nam film
Walter Mitty, czy to życie, czy bajka
W świecie obojętności - meincraft, czy mein kampf
Za dużo nudy, to budzi puste emocje
Za długo znam ludzi, by mówić "nic, co ludzkie nie jest obce"
Nie pytaj, w którą stronę idę, uśmiech włóczęgi
Dla mnie im dalej, tym bliżej, miliony dróg do śmierci
Tak mało czasu mam, a tak dużo go tracę
W mojej klepsydrze nie ma podstawki, są tylko palce
Znowu trzeba wstać, znowu trzeba żyć
Pcha nas ta siła, w butach z betonu chcemy do nieba iść
Jakoś się ułoży, więc układam sprawy w stos
Leję benzyną, zapalniczka strzela, teraz płoń!

REF. x2

[Zeus:]
Pieprzone tempo – gonimy, gonimy, gonimy... rośnie tętno.
By mieć coś, znosimy piekło,
robimy to, czego chce ktoś, nie my.
Większość, nie ty.
Każdy chciałby, przy pytaniach o spełnione sny
odpowiadać bez „yyyy...”.
Wokoło tyle możliwości
i tyle wątpliwości.
Nikt nie chce zostać w tyle, w wirze dorosłości.
Czasami chce mi się krzyczeć „Zwolnij świecie!”
Slow motion chcę! Nie wiem, gdzie prąd mnie niesie już.
Ściskam tę cienką nić, jak Tezeusz
i wierzę, że mam jeszcze chwilę dla siebie nim mnie oplecie bluszcz.
Wzrok, słuch, smak, dotyk, zapach..
Podmuch lata, jej włosy w kwiatach...
i zima – wszystko mija mi,
mijam to z twarzą mima i
staram się schwytać parę chwil w palce, jak Miyagi
a znika z nich każda, rozpływa mi się w dłoni.
Dawni wygrani na szczytach dziś wypatrują drogi.

REF. x2